Fraza do cytowania: Malec S., Zaręba I., Rółkowski K., Rysiak E., Szewczak W.A., Kojta P., Prokop I. Osteoporoza – problem społeczny i ekonomiczny. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2014;2(39):167–171. Osteoporoza definiowana jako „choroba szkieletu, która charakteryzuje się upośledzoną wytrzymałością kości, co powoduje zwiększone ryzyko złamania”, uznawana jest za jedną z dziesięciu najważniejszych chorób cywilizacyjnych. Choroba ta dotyczy głownie pacjentów po 50. roku życia, z czego w większej mierze są to kobiety. Zgodnie z rokowaniami liczba chorych na tę chorobę z każdym rokiem będzie rosła. Wiąże się to głównie z rosnącą długością życia. Z ekonomicznego punktu widzenia oznacza to rosnące wydatki związane z tą chorobą, na które składają się nie tylko koszty samego leczenia, ale również hospitalizacji, rehabilitacji oraz straty wynikające z czasowej absencji lub trwałej niemożliwości wykonywania pracy. W przypadku osteoporozy niezwykle istotne jest wczesne diagnozowanie i profilaktyka połączona z edukacją na temat diety, suplementacji niezbędnych składników oraz odpowiedniej aktywności fizycznej. Pomimo to nadal większość działań związanych z tą chorobą polega na leczeniu już zaistniałych incydentów, a nie na wdrażaniu liczniejszych lub nowszych metod diagnostycznych. Istnieje kilka przyjętych i skutecznych schematów leczenia lub łagodzenia objawów choroby, zarówno farmakologicznych jak i niefarmakologicznych, jednak są one nieporównywalnie droższe niż odpowiednia profilaktyka i zapobieganie rozwojowi choroby.
Słowa kluczowe: osteoporoza, koszty terapii osteoporozy, farmakoekonomika osteoporozy.
|
|