W ciągu ostatnich 35 lat w oddziałach położniczych zwiększono stosowanie ciągłego monitoringu kardiotokograficznego wśród kobiet rodzących, nawet u kobiet z ciążą niskiego ryzyka. Jednocześnie toczy się w środowisku położniczym żywa dyskusja co do zasadności ciągłego monitoringu w stanach wskazanych w rozporządzeniu z dnia 9 listopada 2015 r. W związku z tym, postanowiono stworzyć pracę, która zawiera analizę porównawczą wskazań dotyczących prowadzenia ciągłego monitoringu kardiotokograficznego w trakcie porodu formułowanych przez różne towarzystwa naukowe i organizacje (Polskie Towarzystwo Ginekologiczne (PTG), The National Institute for Health and Care Excellence (NICE), The International Federation of Gynecology and Obstetrics (FIGO), American College of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) oraz The Royal Australian and New Zealand College of Obstetricians and Gynaecologists (RANZOG). Wydaje się, że wyniki tej analizy mogą wskazywać na potrzebę ponownego, refleksyjnego spojrzenia na praktykę kliniczną, zwłaszcza w kontekście skutecznego prowadzenia porodu – z zachowaniem prawa pacjentki do swobodnego poruszania się, przyjmowania pozycji wertykalnych oraz bezpieczeństwa matki i dziecka.

Słowa kluczowe: poród, czynność serca płodu, stały monitoring, kardiotokografia.