Fluoroza jest efektem nadmiernej podaży fluoru w organizmie. Jej głównym źródłem jest woda pitna o wysokiej zawartości związków fluoru. Według Światowej Organizacji Zdrowia zawartość ta nie powinna przekraczać 1,5 mg/l (1,5 ppm). Inne źródła nadmiernej podaży fluoru to bogate we fluor napoje, środki spożywcze i produkty do higieny jamy ustnej. Nadmierna ekspozycja na fluor prowadzi przede wszystkim do zaburzeń rozwoju szkliwa zębów (fluorozy zębów) oraz do uszkodzenia układu kostnego (fluorozy kości). Do pomiaru stopnia zaawansowania fluorozy zębów najczęściej używana jest klasyfikacja Deana lub klasyfikacja Thylstrupa i Fejerskova. W celu oszacowania skali występowania fluorozy zębów jako globalnego problemu zdrowia publicznego dokonano przeglądu literatury na podstawie artykułów znalezionych w bazie PubMed z użyciem słowa kluczowego „fluorosis” oraz materiałów drukowanych. Znaleziono badania, które opisują problem fluorozy zębów w krajach, takich jak: Meksyk (chorobowość 100%), Sri Lanka (72,9%), Indie (64,3%), Stany Zjednoczone (61,3%) oraz Brazylia (od 39,6% do 58,9%). Wyraźnie widać wpływ wysokiej zawartości fluoru w wodzie na współczynniki chorobowości. Przy zawartości 1,58 ppm fluorozę zaobserwowano u aż 72,9% populacji (Sri Lanka). Im wyższa była średnia zawartość fluoru w wodzie, tym częściej występowały bardziej zaawansowane postacie fluorozy: ciężką fluorozę 6 lub 7 stopnia zdiagnozowano u 4,4% populacji przy stężeniach na poziomie 2,5 ppm i u 20,6% populacji przy stężeniach na poziomie 5,1 ppm (Meksyk). W rejonach świata o wysokiej zawartości fluoru w wodzie pitnej należy podjąć działania profilaktyczne w celu ograniczenia liczby zachorowań na fluorozę zębów.

Słowa kluczowe: fluoroza zębów, woda pitna, zdrowie jamy ustnej, chorobowość.