Wstęp. Przedmiotem rozważań jest prawna dopuszczalność wdrożenia leczenia IVF zmierzającego do kumulacji oocytów w wyniku kilku kontrolowanych hiperstymulacji. Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu prawnego i ocena możliwości wdrożenia leczenia ograniczającego ilość zapłodnionych komórek do 6. Materiał i metody. Realizację pracy kazuistycznej przeprowadzono w oparciu o analizę prawną uwzględniającą tok procesu legislacyjnego związanego z nowelizacją ustawy o leczeniu niepłodności (metoda celowościowa i funkcjonalna) wraz z wykorzystaniem literatury przedmiotu. Wyniki. Ochrona życia i godności ludzkiej w regulacjach wspomaganej prokreacji wynika z woli limitowania ilości zapładnianych oocytów – ilość pobieranych oocytów oraz zastosowane metody ich pobierania pozostaje irrelewantny dla ustawodawcy, o ile w sposób szczególnie negatywny nie wpływają na zdrowie pacjentki. Wnioski. Zaproponowana koncepcja leczenia nie jest przeciwwskazana z prawnego punktu widzenia, o ile pozostaje uzasadniona w świetle rzetelnej analizy algorytmu postępowania leczniczego zindywidualizowanego przypadku.

Słowa kluczowe: leczenie niepłodności, stymulacje, IVF, zapłodnienia, oocyty.