Nietrzymanie moczu jest definiowane jako niezależne od woli gubienie moczu. Wyróżnia się jego kilka rodzajów: wysiłkowe nietrzymanie moczu, naglące nietrzymanie moczu, mieszane nietrzymanie moczu, prawdziwe wysiłkowe nietrzymanie moczu, czynnościowe nietrzymanie moczu czy wreszcie całkowite nietrzymanie moczu. Celem niniejszej pracy był przegląd literatury w aspekcie historycznym problematyki nietrzymania moczu u kobiet oraz dotychczasowych badań w zakresie ww. schorzenia, ze szczególnym uwzględnieniem czynników ryzyka przetrwałego nietrzymania moczu. Opisuje się wiele czynników predysponujących do nietrzymania moczu; są to m.in.: liczne porody, przebyte operacje, uogólnione osłabienie tkanki łącznej, niedobór hormonów płciowych, obniżenie narządów rodnych. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do rozluźnienia dna miednicy i/lub przemieszczenia położonego śródbrzusznie, bliższego odcinka cewki moczowej. Pierwsze fundamentalne badania i odkrycia w dziedzinie fizjologii układu moczowego nastąpiły w XIX i XX w. Przegląd najnowszego piśmiennictwa potwierdza znane już czynniki wpływające na rozwój nietrzymania moczu u kobiet. Wiele z prac opublikowanych w ostatnim czasie zwraca uwagę na fakty, które stawiają problematykę nietrzymania moczu w nowym świetle, np. istotna rola diagnostyki USG w zmianach mięśni miednicy i ich wpływ na nietrzymanie moczu. W konsekwencji przedmiotem dalszych badań powinny stać się mechanizm porodu oraz inne czynniki ryzyka wpływające na konkretne narządy miednicy mniejszej, takie jak cewka moczowa, pęcherz moczowy, jak również mięśnie dna miednicy, oraz przyczynianie się tych zmian do powstawania nietrzymania moczu u kobiet.

Słowa kluczowe: nietrzymanie moczu, poród, ciąża.