DOI: https://doi.org/10.20883/ppnoz.2018.18 Fraza do cytowania: Otlewska A., Hackemer P., Menzel F., Drabik A. Niedobór witaminy D i jego konsekwencje. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2018;1(54):118–122. DOI: https://doi.org/10.20883/ppnoz.2018.18 Niedobór witaminy D jest powszechnym zjawiskiem w Polsce, dotyczącym populacji zarówno dorosłych, jak i dzieci. Witamina D pochodzi przede wszystkim z zachodzącej w skórze syntezy pod wpływem promieniowania UVB, w mniejszym stopniu jest dostarczana do organizmu z pożywieniem. Do powszechnych czynników ryzyka rozwoju jej niedoboru należy niedostateczna ekspozycja na promieniowanie UVB, wynikająca z zamieszkiwania na terenach położonych w wysokich szerokościach geograficznych czy też używania kremów z filtrem. Starszy wiek również ma znaczenie. Na niedobór witaminy D są narażone także osoby obciążone różnymi schorzeniami, takimi jak zaburzenia wchłaniania, poważne choroby wątroby i nerek, oraz osoby przyjmujące niektóre leki. Od dawna znany jest wpływ niedoboru tej witaminy na układ kostny i ryzyko rozwoju osteomalacji i krzywicy. Aktualnie prowadzone są liczne badania analizujące potencjalny wpływ witaminy D na ryzyko rozwoju innych chorób. Wykazano bowiem, że działając jak czynnik transkrypcyjny, wpływa ona na ekspresję kilkuset genów.
Przeprowadzono liczne badania, które podkreślają wpływ witaminy D na rozwój chorób sercowo-naczyniowych, nowotworów, chorób autoimmunologicznych. Nowy kierunek badań to poszukiwanie zależności między niedoborem witaminy D a m.in. występowaniem chorób układu pokarmowego, rozwojem infekcji czy schorzeń psychiatrycznych. W Polsce zaleca się suplementację witaminą D u wszystkich osób od września do kwietnia. Podstawowa dawka to 800 do 2000 IU na dobę. Inne dawki i okres zalecanej suplementacji dotyczą kobiet w ciąży, osób starszych, dzieci, osób otyłych i osób pracujących w nocy.
Słowa kluczowe: witamina D, niedobór, choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory, choroby autoimmunologiczne.
|
|