Malformacja Arnolda-Chiariego jest wrodzoną wadą okolicy szczytowo potylicznej. Charakteryzuje się przemieszczeniem struktur tyłomózgowia poniżej otworu potylicznego. Wyróżnia się cztery postacie zespołu Arnolda-Chiari, które różnią się stopniem zaburzeń rozwojowych. Częstość występowania tej wady ocenia się na 1/1000 urodzeń. Syringomielia (jamistość rdzenia) występuje w 24%–75% przypadków. W obrazie klinicznym stwierdza się trzy grupy objawów. Pierwsze to zespół objawów wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Druga grupa obejmuje objawy móżdżkowe spowodowane jego uciskiem. Trzecia grupa to objawy ruchowo-czuciowe, zazwyczaj czterokończynowe, spowodowane uciskiem rdzenia kręgowego. W przypadkach, w których manifestują się objawy uciskowe lub wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego podejmuje się leczenie neurochirurgiczne. Do oceny efektu zabiegu chirurgicznego stosuje się skalę CCOS (Chicago Chiari Outcome Scale). Skala składa się z czterech kategorii: ból, objawy niezwiązane z bólem, samodzielność, powikłania pooperacyjne. Pacjenta ocenia się w każdej z kategorii w skali czterostopniowej. W artykule zawarto opis przypadku 54-letniej pacjentki hospitalizowanej na Oddziale Neurologii z powodu uporczywych bólów głowy oraz odcinka szyjnego kręgosłupa. Pacjentka zgłaszała także uporczywy kaszel oraz dużą ilość wydzieliny zalegającej w drzewie oskrzelowym. Początkowo rozpoznano zespół korzeniowy kręgosłupa szyjnego i zmiany zwyrodnieniowe w tym odcinku. Nasilające się dolegliwości były powodem kolejnej hospitalizacji i pogłębienia diagnostyki o MR mózgowia, na podstawie którego rozpoznano zespół Chiari typu I. Po konsultacji neurochirurgicznej skierowano pacjentkę na Oddział Neurochirurgii, gdzie przeprowadzono leczenie operacyjne. Następnie pacjentkę przekazano do Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej, gdzie po zastosowanym postępowaniu usprawniającym uzyskano znaczną poprawę stanu.

Słowa kluczowe: malformacja Arnolda-Chiariego, syringomielia, CCOS (Chicago Chiari Outcome Scale).